kimsesizdi
Sabahlardan bir yenisiydi.
Aynı yalnızlıktı.
Başka bir tanımla gelmişti:
I have only one coat.
I am either cold,
Or I am suffocated.
That’s how lonely I am.
Akşamlardan bir yenisiydi.
Aynı bedendi.
Göğsündeki acı büyümüştü.
Konuşacaktı:
Yabancı yerde yabancıydı.
Ailesiyle yalnız.
Onu koruyacak eller —
Korkutmuş.
Nazardan koruyacak gözler —
Onu utandırmıştı.
Kafka ile aile olamazdı.
Kimsesizdi.
Göğsündeki soluksuz sızı,
Sadece bir kelimeydi:
Kimsesizdi.
Ciğeri acıyordu ona:
Kimsesizdi.
Sağ ciğeri yanıyordu:
Kimsesizdi.
Kalpsizlik krizi geçiriyordu:
Kimsesizdi.
Kimsesizdi.
Kimsesiz.
Zihni ona “yalnızsın” demişti.
Bedeni ilk defa söylüyordu:
Kimsesizdi.
Kalbi yalnızlığına ağlamıştı.
Ciğeri ağlıyordu:
Kimsesizdi.
Yalnızlığı seviyordu.
Kimsesizlik ile yeni tanışmıştı.
Kimsesizleştirenlerdi,
“Yalnızsın” diyenler.
Sabahlardan bir yenisiydi.
Sol tarafı konuştu:
Kimsesiz değilsin.
Kendininsin.
Kendinlesin.
Kendindensin.
Kendidesin.
Sol tarafı sevgisini,
Sağ tarafı kimsesizliğini taşıyacaktı.